konieukini
Witaj na stronie
- Szczegóły
- Super User
- Kategoria: Informacje
- Odsłony: 156
SIEMANKO KOCHANI!!!
Na tej stronie dowiesz się jakie rasy koni są jak się nimi opiekować. Serdecznie zapraszam i proszę o pozostanie razem ze mną.😊😊
RASY KONI W POLSCE
- Szczegóły
- Super User
- Kategoria: Rasy koni
- Odsłony: 143
KONIK POLSKI
To jedna z najstarszych polskich ras, której przodkiem jest dziki tarpan.
Historia: Do końca XVIII lesiste tereny Wschodniej Polski, Prus i Litwy zamieszkiwały tarpany. W 1780 r. odłowiono je i umieszczono w zwierzyńcu hrabiów Zamoyskich (okolice Biłgoraja), z którego ćwierć wieku później trafiły w ręce okolicznego chłopstwa. W 1936 r. prof. T. Vetulani rozpoczął pracę nad odzyskaniem rasy, prowadząc je w warunkach rezerwatu Puszczy Białowieskiej i korzystając z koni sprowadzonych z Biłgoraja. Niestety w trakcie II wojny światowej hodowla została zniszczona, a część koni wywieziono na teren Niemiec. Kilka koników udało się jednak ocalić – w 1949 r. przewieziono do Popielna, gdzie prace nad rasą – badania naukowe oraz hodowlę kontynuuje się do dziś. To właśnie tam prowadzi się dwa typy ich hodowli:
hodowlę rezerwatową - niewielkie stado utrzymywane jest w warunkach zbliżonych do naturalnych – całoroczny wypas na dużym obszarowo terenie (hodowle w Polsce: Popielno, Roztoczański Park Narodowy);
hodowlę stajenną – zwierzęta przebywają w boksach w stajni z naprzemiennym wypasem na ograniczonym terenie (hodowle w Polsce: Popielno, Stadnina Koni Racot, Dobrzyniewo, Stado Ogierów Sieraków);
Charakterystyka budowy: Prymitywne, małe, o krępej budowie ciała, bardzo mało wymagające pod względem żywieniowym, słynące przy tym z wytrzymałości, siły i dobrego zdrowia. Głowa: lekka, o raczej prostym profilu i szerokim czole, szyja: nisko osadzona, szeroka, krótka i prosta, uszy: grube, niezbyt duże, łopatki: zwykle ustawione pionowo, krótkie, kłoda: raczej wydłużona, grzbiet: bywa łęgowaty, klatka piersiowa: głęboka, brzuch: pojemny, często obwisły, zad ścięty, kończyny: krótkie, suche, często o nieprawidłowej postawie, kopyta: mocne i nieduże, grzywa i ogon: o grubym, gęstym i szorstkim włosiu, sierść: raczej gęsta.
Wzrost: 134-136 cm
Maść: myszata, niewielkie rzadko występujące odmiany, charakterystyczna pręga wzdłuż kręgosłupa na grzbiecie (jak u konia prymitywnego), bywa że pojawiają się pręgi na stawach skokowych oraz na nadgarstkowych.
Koń huculski
Prymitywne górskie konie, o energicznych chodach, głównie wykorzystywane jako zwierzęta juczne, ale także na dłuższe wyprawy wierzchem – rajdy/wycieczki konne. Zawsze ceniono ich odporność, siłę oraz wytrzymałość. Konie te dobrze wykorzystują paszę.
Historia: Koń huculski wywodzi się z terenów Bukowiny i Karpat Wschodnich, które zamieszkiwali huculi – ruscy górale, żyjący z hodowli, pasterstwa i prac leśnych. Prymitywna hodowla była skoncentrowana w lasach, a na połoninach konie żyły półdziko. W czasie I Wojny Światowej, ze względu na wzrastające zapotrzebowanie na konie, wiele zwierząt sprowadzano z zagranicy, stąd istniejące konie krzyżowano nawet z końmi mającymi wśród przodków konie arabskie. Po zakończeniu I wojny światowej pogłowie hucułów podzielono pomiędzy Polskę, Czechosłowację, Węgry oraz Rumunię, a hodowlę otoczono opieką. W 1924 r. powstał Związek Hodowców Koni Rasy Huculskiej i rozpoczęto rejestrację klaczy rozrodowych. Obecnie istnieją hodowle hucułów w: Polsce, Rumunii, Słowacji i Ukrainie.
Charakterystyka budowy: krępe ciało, często przebudowane, kark: krótki, głowa: długa, sucha, szyja: krótka, silna, łopatki: krótkie, strome, ale silne, kłoda: szeroka, głęboka i długa, grzbiet: mocny, zad: zwykle odrobinę ścięty, kończyny: krótkie, suche, silne, kopyta: małe i mocne, sierść: gęsta. Często pojawiają się wady stawów skokowych.
Wzrost: 135-140 cm
Maść: myszata, kara, rzadziej kasztanowata czy srokata – w większości hucuły posiadają pręgę grzbietową i pręgowanie kończyn;
Ciekawostka: co roku w SK Gładyszów odbywa się impreza zwana „ścieżką huculską”, która polega na sprawdzeniu hucułów na specjalnie przygotowanej trasie z przeszkodami.
